Het liep allemaal best soepel: huisje, boompje, feestje. Maar toch voelde Margriet dat er iets miste. ‘Ik was lerares op een middelbare school in Uden, waar ik Maatschappijleer gaf aan HAVO/VWO-scholieren. Heel leuk, maar tien jaar dagenlang nakijken & vergaderen begon me tegen te staan. Dat had ik eigenlijk al eerder, maar ja – je weet hoe dat gaat;)’

Ja, toevallig wel, want zo vertelt Margriet dat ze als maatschappijdocente vooral de interactie met mensen met een andere culturele achtergrond mistte. 

NT2-opleiding

‘Het is zeker prettig werken met hoogopgeleide kinderen, maar het voelde allemaal wat belegen. Ik zocht meer zingeving, en wilde meer doen met mijn interesse in mensen en andere culturen. Dat culturele aspect, dat sprak me enorm aan. Iets waar ik mezelf mooi kwijt kon tijdens de NT2-opleiding op het Radboud.’

Verstandig als ze was (iets met oude schoenen & weggooien), combineerde Margriet haar baan in Uden met lesgeven als NT2-docente. Dat deed ze in het begin vooral als vrijwilliger. 

‘Dat combineren van lesgeven in twee tegengestelde werelden, maakte voor mij nog duidelijker waar ik blij van werd, en waar ik mijn toekomst zag. Het mooie van deze combinatie was, dat ik op de middelbare school de beeldvorming naar het positieve kon ombuigen. Want verkeerde beeldvorming, is altijd het begin van onbegrip’

Nu ze dit mooi helder had, en er tegelijk via vluchtelingengolven uit Syrië en Eritrea veel vraag was naar NT2-Docenten, werd het tijd knopen door te hakken. 

Dankbaar

‘Wat ik miste op de middelbare school, kreeg ik als NT2 docent juist dubbel & dwars terug. Vooral omdat je in elke groep te maken hebt met verschillende nationaliteiten, achtergronden, gewoontes en visies. Het culturele verschil tussen de cursisten is altijd duidelijk aanwezig en dat is wat me zo aantrekt.

Ook de dankbaarheid die je als NT2-docenten van je cursisten ontvangt is een stuk groter dan op de middelbare school. Zoals ze je na elke les bedanken voor de les en regelmatig iets lekkers voor je meenemen. Je kunt je wel voorstellen dat middelbare scholieren daar net even iets anders in staan;)’

En toen? Toen besloot ik het onzekere voor het zekere te nemen, en leverde ik mijn vaste contract in. En weet je wat? Beste beslissing ooit, geen moment spijt!’

Zo ging Margriet werken in Gennep, waarna ze al snel werd gevraagd werd om in Bergen les te geven. Maar ja, ze had nog geen keurmerk – iets dat veel papierwerk geeft en verre van gratis is.  

Klaslokaal in achtertuin

‘Tja, een eigen keurmerk is natuurlijk wel een ding, en nu ik zoveel plezier haalde uit mijn werk, moest ik daar vol voor gaan vond ik. Sander (mijn man) heeft mij hierbij enorm geholpen, en samen hebben wij toen ons bedrijf in de steigers gezet – waarna het zachtjesaan is gaan lopen. Ja, time flies: Ik zie ze nog zo binnenlopen in het geïmproviseerde klaslokaal achter in onze tuin: Mohammed & Rawan, onze eerste twee cursisten.’

Het begin van NL’s de Baas, met vanaf de eerste dag direct dezelfde insteek als nu: kleine groepen, allemaal op eigen niveau & in eigen tempo, met een goed geschoolde docent en een laptop te leen. Zo groeide ze binnen vijf jaar richting 200 cursisten met momenteel 25 groepen van gemiddeld zo’n zeven cursisten. What’s next?

Toekomst

‘We zien wel hoe het loopt. We willen vooral een schakel zijn tussen de Nederlandse samenleving en de nieuwkomers. Dat kan van de ene kant door de beeldvorming bij Nederlanders te beïnvloeden en aan de andere kant de nieuwkomers te stimuleren meer autonoom te denken & handelen. Nederland is een vrij land, waar veel mogelijk is en veel mag: dat is vaak wennen en vraagt een andere mindset.

Plek binnen de samenleving

Onze visie op inburgering? Zo willen we meer zijn dan alleen een taalschool, en nieuwkomers breder & structureler begeleiden richting een fijne plek binnen onze samenleving. Dit gaat verder dan taal alleen, al blijft taal natuurlijk het belangrijkste vehicle. Wij kennen hen en zij ons: juist daarom is het van belang dat we bij elkaar betrokken blijven. Hiermee denken we te kunnen voorkomen dat ze zichzelf afzonderen en de kans ze duurzaam in de samenleving mee te laten draaien te vergroten! Want volgens ons kan het inburgeren pas echt beginnen als je een plek binnen die samenleving verworven hebt. We willen hierbij dat de cursisten de taal leren doordat ze met Nederlanders in contact staan, niet door alleen in een lokaal te zitten!’

Goed gezegd. Dan nog even over die naam. Hoe is deze uit jullie koker gerold?

Naam

‘Ja, NL’s de Baas. Das wel grappig: voor cursisten is die betekenis eigenlijk een brug te ver, dus die korten het af naar Baas. Ze zeggen “ik ga naar de baasschool”, maar dat klinkt natuurlijk als basisschool. Anderen zullen dan vast denken dat ze het verkeerd uitspreken ipv dat ze de naam van onze school daarin herkennen – dus in die zin is het slecht gekozen, haha!’

Maar goed. Ik zat in de auto en zag een grote zeecontainer voorbijrazen, waarop heel groot BAAS stond: een mooi, krachtig woord vond ik. In combinatie met mijn achternaam (van Baasbank), had ik de naam NL’s de Baas bij de volgende afslag al in mijn hoofd. Zo, dus dat;) Maar ik heb verder helemaal niets met de betekenis van het woord hoor, en ben allesbehalve een baas. Ik heet nu eenmaal zo en het schetst goed ons bestaansrecht: de Nederlandse taal onder de knie krijgen!’