Laat ze maar praten
Mario praat
Al willen wij natuurlijk dat iedereen zo goed en zo vaak mogelijk Nederlands praat, is praten natuurlijk niet het enige dat onze cursisten doen. Met zoveel verschillende culturen & achtergronden – zijn ze letterlijk en figuurlijk van alle markten thuis…Vandaar ons nieuwe item: ‘Laat ze maar praten’. Eentje waarbij we onze cursisten lekker laten praten over wie ze zijn, wat ze doen en wat ze willen. Vandaag praat Mario, en dat doet ‘ie goed…
Mario dus: Mario Sergio Alvarez om precies te zijn. Mario komt uit Cuba en is kunstenaar. Eentje die het inburgeringsproces en alles wat daarbij komt kijken schitterend heeft weten uit te beelden. Althans, volgens ons – want als iets verschillende smaken heeft, is het wel kunst.
De Tuin
Hier op de foto, zit Mario blij naast zijn serie ‘De Tuin’ – die vrolijk bij ons aan de muur hangt. Een foto, net nadat hij in eigen woorden én in vlekkeloos Nederlands zijn kunst heeft toegelicht. Lekker gepraat Mario! Hier zijn verhaal…
‘De Tuin’ is een installatie van 27 stukken hout met olieverf, die in zijn geheel een ruimte inneemt van 6 meter breed bij 1,70 meter hoog. De planten die op deze stukken zijn geïllustreerd, zijn afkomstig uit officiële catalogi van de Nederlandse overheid over exotische planten. In deze catalogi, worden planten uit andere landen onderscheiden in verschillende categorieën: planten die overleven in de Nederlandse omgeving, planten die illegaal zijn in Nederland omdat ze geen natuurlijke vijanden hebben en daardoor het ecosysteem bedreigen en ten slotte legale planten die niet invasief zijn.
Wat voor een plant ik uiteindelijk geworden ben?
Kunst, welke ik besloot te bewaren als metafoor voor mijn nieuwe aanpassing aan een nieuwe context. Ik heb me in deze periode altijd afgevraagd wat voor soort plant ik zou gaan worden…’
De stukken hout, zijn afkomstig uit verschillende keukens die ik in de periode vlak na aankomst in Nederland heb gedemonteerd, tijdens mijn eerste baan hier. Deze periode representeert dus het begin van mijn integratieproces in Nederland, die enigszins chaotisch en onzeker aanvoelde: een periode van aanpassing aan een nieuw systeem én vreemde cultuur.
Wanneer alle 27 stukken bij elkaar worden gezet, vormen ze een exotische tuin waarin de verschillende categorieën planten moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. In deze chaos van categorieën, wordt uiteindelijk mijn eigen categorie – mijn nieuwe identiteit – gevormd. Wat voor een plant ik uiteindelijk geworden ben? Eentje die overleeft in Nederland gelukkig;)
